گودهایی وجود دارند که با روش نیلینگ پایدارسازی شده و بیش از ۱۰ سال است که رها شده‌اند و هنوز پابرجا هستند، اما این تضمین کننده پایدار بودن جداره گود برای همیشه نیست.
در زمینه سازه‌های مناطق شهری، این متد مدرن جهت مقاوم‌سازی و حفاظت از گودها و ساختمان‌های نزدیک آن، ایستگاه‌های زیرزمینی مترو و حتی در پایدارسازی کوله‌های مجاور پل‌ها در زمین‌های سست و ریزشی استفاده می‌شود.
از روش‌های پایدارسازی دائم می‌توان به اجرای شمع‌های درجا، دیوار دیافراگمی و سپرکوبی اشاره کرد.
به‌این‌ترتیب این روش به‌تدریج از سازه‌ای موقت به دائمی ارتقا یافت.
مقاله بسیار خوب و کاربردی بود. فقط سوالم اینکه آیا نیلینگ به تنهایی برای پایدارسازی گود کافیه؟ پاسخ
با ادامه حفاری در مرحله دوم، سطح احتمالی لغزش از قسمت تحتانی فاز دوم حفاری عبور می نماید. با اجرای شاتکریت مرحله بعد، لایه شاتکریت اجرا شده با شاتکریت مرحله اول یکپارچه شده و جابجایی‌های بعدی موجب انتقال بارهای بیشتر به میخ‌های ردیف و تولید تنش در میخ خاک‌های ردیف دوم می‌شود.
اثر مسلح سازی میخ برای بهبود پایداری دیوار با دو عملکرد زیر حاصل می شود:
با توجه به ویژگی‌های منحصر به فرد هر گود و وجود عدم قطعیت ها و تنوع متعدد در:
کی میشه گودبردای که دیواره آن نیلینگ شده رو رها کرد تا سازه اصلی اجرا بشه؟
عملیات شیارزنی بر روي زهکش عمقی در نیم دایره فوقانی مقطع آن ضروری هستند.
هوای فشرده تولید شده توسط این دستگاه، از طریق شلنگ‌های هوا به دستگاه‌های پنوماتیک منتقل می‌گردد. حجم گاز تولید شده توسط کمپرسور ??? ??? به میزان حرکت رفت و برگشتی پیستون و جابجایی آن وابسته است.
عوارض سطحی شامل تاسیسات شهری، ساختمان ها و معارضات مجاور گود،
خاک‌های دانه‌ای اشباع سست و بسیار سست ممکن است در شرایطی که تحت اثر زلزله قرار بگیرند، مستعد روانگرایی باشند.
این شرایط ممکن است موجب آن شود که به انجام اقدامات حفاظت در برابر خوردگی پرهزینه‌ای نیاز داشته باشیم.